donderdag 5 december 2013

Elbasan, Albanië (6)

Wederom staan we vroeg op, 6.00 uur. Over een uur worden we opgehaald door Eda, de directrice van de ECE. Nu weten we zeker dat het goed komt. Inderdaad, ze arriveert mooi op tijd bij ons appartement met een taxi. De ironie wil dat de chauffeur dezelfde voornaam heeft als de knuppel die we de afgelopen dagen als chauffeur hadden.
We zijn bij het meisje thuis. We filmen haar tijdens de wandeling van huis naar school. Ze wast even haar handen en gezicht, kleedt zich, omhelst haar moeder en vertrekt. Eten doet ze niet, dat is er niet. Ze zal niet eerder eten dan tijdens de lunch.
Het meisje woont met haar ouders en haar broer in bij haar opa en oma. Haar tante, met haar drie kinderen, woont daar ook. Het gezin van het meisje heeft een kamer ter beschikking. Daar leven ze met zijn vieren. Iedereen van de familie is werkeloos. Als ze niet bij de opa en oma in konden wonen zouden ze op straat leven.
De werkloosheid is hoog in Elbasan, officieel zit 25% van de beroepsbevolking zonder werk thuis. Vermoedelijk zijn de onofficiële cijfers nog ongunstiger. Het is om moedeloos van te worden, al dat gehang op straat, zonder heel veel perspectief.
Nadat we het meisje gevolgd hebben naar school gaan we naar de plek waar voedselpakketten worden vervaardigd. De armste kinderen van de school kunnen deze in de middag komen halen. voor hen is dit ongelofelijke luxe. De arme gezinnen moeten maandelijks met € 40,00 rond zien te komen.

De wereld blijkt weer veel kleiner dan je denkt. Staan we voor de school te filmen, loopt ineens de Albanese schrijfster Flutura Acka voorbij. Die woont helemaal niet Elbasan, maar moet voor een begrafenis toevallig hier zijn. We begroeten elkaar hartelijk. Eigenlijk wel gek, altijd als ik in Albanië ben ontmoetten we elkaar, we spreken ergens af. Dit keer niet, loop je elkaar toch toevallig tegen het lijf.

We nemen de bus naar de plek waar de 'pakjesmiddag' gaat beginnen. Grappig, zijn we op 5 december, ver van huis, toch getuige van een vorm van pakjesavond, maar dan in de vorm van voedselpakketten. Uiteraard kennen ze het Sinterklaasfeest hier helemaal niet.
Het uitdelen van het geheel is een grote happening. Elk kind dat in aanmerking komt voor zo'n pakket heeft een ouder meegenomen, dat moet. Het is ook verstandig, want ze krijgen allemaal twee grote blauwe plastic zakken vol met etenswaren mee. Daar kan elk gezin wel even mee voorruit. In een volle bus met van oor tot oor stralende mensen keren we terug naar het centrum van de stad. Dat is tevens het eind van onze film die we hier maken, het zit erop. Vanmiddag hebben we nog een beetje tijd voor wat 'sightseeing' in Elbasan. Morgenochtend vertrekken we naar het vliegveld nabij Tirana. Dan wacht ons een grote klus om van al het beeldmateriaal een mooi filmpje te maken. We zien er met plezier naar uit en kijken enthousiast terug op de geweldige ervaring die we deze week in Albanië weer hebben opgedaan.

De laatste avond wordt toch nog een beetje een bonte avond. Na het afsluitende diner met Eda gaan we nog ergens koffie drinken. We belanden in een heus Albanese kroegje. Al snel staat naast de bestelde koffie de nationale drank raki klaar. Met handen en voeten beleven we veel plezier aan de verhalen die we elkaar proberen te vertellen. Enkele raki's en biertjes later komen we licht beschonken aan in ons appartement. Nu gaan we inpakken voor de terugreis.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten